Clément Inbona, Fund Manager, La Financière de l’Echiquier.
In 2024 trekt meer dan de helft van de wereldbevolking naar de stembus. De uitslagen van de eerste verkiezingen hebben in veel gevallen paniek gezaaid op de beurs. Was dat meer dan een storm in een glas water?
Met zijn beslissing om het parlement te ontbinden nog voor de stemmen in de Europese verkiezingen volledig geteld waren, heeft de Franse president Emmanuel Macron zijn land in politieke onzekerheid gestort. De reactie van de financiële markten liet niet lang op zich wachten. Daags nadien al bleef de beurs van Parijs achter bij zowel de andere Europese beurzen als de Amerikaanse markten. Tegelijk liep het renteverschil tussen Frankrijk en referentieland Duitsland op. Is het wantrouwen structureel of slechts een tijdelijke oprisping?
Afgaand op de ontwikkelingen na recente verkiezingen elders in de wereld, neigen we eerder naar het tweede. Begin juni werd in Mexico de verpletterende overwinning van Claudia Sheinbaum, die campagne had gevoerd met de slogan “In ieders belang, de armen voorop”, op de markten afgestraft zodra de beurs opende. De peso verloor 4% op de dollar en Mexicaanse aandelen gingen 6% achteruit, maar de terugval werd deels gestuit dankzij sussende woorden die de dag na de verkiezingen de financiële markten geruststelden. De klassenstrijd probeert de Mexicaanse activaklassen te ontzien.
In India boezemde de nieuwe ambtstermijn die Narendra Modi op 4 juni in de wacht sleepte, met een minder ruime zege dan verhoopt, beleggers evenmin vertrouwen in. De dag na de verkiezingen brachten ook zij hun stem uit: tegen Indiase aandelen. Daardoor moest de Indiase sterindex, de Nifty 50, bijna 6% inleveren. Ook hier ebde het wantrouwen snel weg en werd de terugval sindsdien volledig goedgemaakt.
In Frankrijk is het wachten op de uitslag van 7 juli. Beleggers zijn de risicopremies die ze op het land toepassen, echter al aan het verkleinen. Zo kon de staatsobligatie die Frankrijk op 20 juni uitgaf, op flink wat inschrijvingen en een redelijke rente rekenen. Ook de beurs van Parijs heeft de achterstand die zij een week na de ontbinding van het parlement had opgelopen, al deels weer ingehaald. Nu beleggers de economische plannen van de verschillende politieke blokken hebben geanalyseerd en de verwachte impact van de verkiezingen op het beleid hebben ingeschat, lijken zij de toekomst nog steeds onzeker, maar stilaan minder somber tegemoet te zien. De duurste maatregelen worden beetje bij beetje uit de partijprogramma’s geschrapt. Dat proces zal mogelijk nog versnellen als de bedenkers ervan aan de macht komen. Verkiezingsprogramma’s zijn namelijk bedoeld om kiezers te verleiden, maar wie een uitvoerend mandaat enige tijd wil volhouden, kan maar beter blijk geven van realiteitszin en matiging. Bovendien vindt Frankrijk beschutting onder de paraplu van de euro. Het uitgebreide instrumentarium waarmee de Europese Centrale Bank de eenheidsmunt bestuurt, beperkt het risico dat de renteverschillen tussen de leden van de eurozone al te ver oplopen.
Dat “beloften alleen bindend zijn voor wie er geloof aan hecht”, een uitspraak die aan verschillende Franse politici wordt toegedicht, lijkt de financiële markten dus niet helemaal te zijn ontgaan. Er is in Frankrijk wel degelijk politieke onzekerheid, maar net zoals elders zal die mogelijk weer verdwijnen als er op 8 juli snel een eind komt aan die onduidelijkheid.
