Thomas Planell, Beheerder – Analist DNCA Investments.
We zien een terugkeer naar het niveau van de bankencrisis rond SVB voor de rente op twee jaar in de Verenigde Staten naar aanleiding van solide tewerkstellingscijfers, ondersteund door een lager dan verwachte werkloosheid (3,6 %). Een en ander wijst alvast niet op een zachte landing van de economie (en dus van de kerninflatie). In haar aanhoudende strijd tegen de onderliggende inflatie moet de Fed het stellen met een Inflation Reduction Act, die enkel bij naam desinflatoir is. Er zit voor haar niets anders op dan de rente verder te verhogen in 2023. Misschien betreurt ze al de pauze die ze de markten aanbood en die wellicht de aanzet gaf voor een toename van de multiples van aandelen?
Misschien is er een race tegen de klok gestart. In theorie is Jay Powell onafhankelijk van het Witte Huis. Maar kan hij de offers die hij de economie wil laten ondergaan ook volhouden in het verkiezingsjaar 2024 om zijn opdracht tot herstel van de prijsstabiliteit tot een goed einde te brengen? Of komt hij met de rug tegen de betonnen muur van het kwetsbare regionale banksysteem en de verkiezingskalender te staan? Moet hij met andere woorden in december stoppen met renteverhogingen en zich neerleggen bij een kerninflatie van 4 %?
Deze vragen stellen zich voor de markten die de reële rente boven het kunstmatige plafond van 1,5 % tot 10 jaar drijven tegen een achtergrond van miraculeuze veerkracht van de Amerikaanse groei, een luxeprobleem dat China en Europa doet knarsetanden. Op ons continent zijn de PMI-indexen van de bouwsector gekrompen tot het laagste peil sinds februari 2021, terwijl de groei van de Chinese projectontwikkelaars in juni vastliep, waardoor ook ijzererts naar beneden werd getrokken, tot groot ongenoegen van de CEO van BHP, die de Partij aanspoort tot herstelmaatregelen! Het is een feit dat de Chinese reus op lemen voeten in ademnood geraakt en af te rekenen krijgt met een ontsporende werkloosheid en een industriële activiteit die maar niet op de rails geraakt.
Dit asynchrone karakter van de wereldwijde groei vindt plaats op een moment dat de geopolitieke versnippering en de clash tussen de economische modellen in hevigheid toenemen. De technologische en commerciële geldingsdrang van de Verenigde Staten wordt beantwoord met de oorlogsdoctrine rond strategische hulpbronnen van China, dat de uitvoer van zeldzame aardmetalen vanaf augustus zal beperken (het land is goed voor 60 % van de wereldproductie). Xi Jinping wil zijn rol spelen op het machtstoneel en maakt van energiezekerheid het speerpunt van zijn beleid: China zal op een jaar tijd meer zonnepanelen installeren dan het volledige park van de Verenigde Staten. Dat betekent een bijkomende maandelijkse capaciteit van 10 tot 20 GW. In de eerste vier maanden van het jaar groeide de zonnecapaciteit met 190 % ten opzichte van vorig jaar, de windcapaciteit met 50 %, de laadinfrastructuur met 80 % en de elektriciteitsnetten met 10 %! De grote sprong voorwaarts wordt vandaag duidelijk gemaakt in de transitie.
De beleggers hebben een uitzonderlijk en onverwacht halfjaar voor risicovolle activa achter de rug (Eurostoxx 50 +12 %, S&P + 16 %, Nasdaq + 39 %, Nikkei + 27 %, opleving van de Bitcoin ondanks de ineenstorting van FTX) en vatten een tweede jaarhelft aan met dezelfde vragen als vorig jaar. En die tweede jaarhelft neemt alvast een vliegende start, met naast de resultatenpublicaties (met name die van de grote winnaars van de rally: Apple, Microsoft en Google), de Amerikaanse inflatie-indexen op dinsdag, gevolgd door een NAVO-top, de altijd spannende afspraak tussen de markten en de centrale banken (ECB op 25 juli gevolgd door de FED op 26 juli en de BOJ op 27 juli) en tot slot, het Chinese Politburo om deze eerste maand van het tweede semester af te sluiten. Van een zomerreces lijkt er op de agenda van de centrale banken en de markten geen sprake. Net als graasdieren vatten ze hun transhumance aan, in de hoop terecht te komen in de vreedzame weides van stabiele inflatie en zachtere obligatietemperaturen …
