Editorial van de maand door Olivier de Berranger, Algemeen Directeur en Co-CIO, en Enguerrand Artaz, Beheerder, La Financière de l’Echiquier .
Zomerse stressperiodes zijn één van die ongelukkige marktgewoonten die beleggers wel kunnen missen. Die van de eerste dagen van augustus was snel vergeten. En toch waren de triggers even talrijk als ernstig: een zeer negatieve verrassing over de werkloosheid in de Verenigde Staten, een massale afbouw van speculatieve shortposities op de yen na een onverwachte renteverhoging door de Bank of Japan, geruchten over een vertraging in de levering van de nieuwe chip van Nvidia en hernieuwde spanningen in het Midden-Oosten.
Maar het feit blijft. Een paar weken na de paniek herstelden de meeste beursindexen zich volledig, waaronder de Nikkei, het vlaggenschip van de beurs van Tokio, die in een paar dagen tijd met bijna 20% was gekelderd. In de Verenigde Staten bereikte de S&P 500 bijna weer de hoogtepunten van midden juli en vestigde de Dow Jones nieuwe records.
Maar het zou een beetje voorbarig zijn om deze correctie af te doen als een kleine gebeurtenis. In werkelijkheid betekende het een omslagpunt in de marktpsychologie. Meer dan 2 jaar lang, tussen inflatie en renteverhogingen in, volgden de markten de logica van “slecht nieuws is goed nieuws”. Met andere woorden, slecht georiënteerde macro-economische gegevens, of gegevens die onder de verwachtingen uitkwamen, werden gezien als goed nieuws, omdat ze duidden op een minder dynamische economie die waarschijnlijk de inflatiedruk zou verminderen en centrale banken dus in staat zou stellen om hun monetaire verkrapping te stoppen voordat ze de rente gaan verlagen.
Maar de situatie is radicaal veranderd. In de ontwikkelde landen – met uitzondering van Japan – zijn renteverlagingen begonnen, in de eurozone, Canada, het Verenigd Koninkrijk, enzovoort, of staan ze op stapel, zoals in de Verenigde Staten, tegen een achtergrond van vergevorderde desinflatie. Dus nu slechte economische cijfers niet langer noodzakelijk zijn voor centrale banken om het beleid te versoepelen, is het weer wat het in wezen is: slecht nieuws. De bijzonder negatieve reactie in aandelen op de verrassende stijging van de werkloosheid in de Verenigde Staten weerspiegelde deze mentaliteitsverandering: de markten zijn teruggekeerd naar hun “slecht nieuws is slecht nieuws” logica.
Hoewel dit op lange termijn gezond is, ging deze terugkeer naar normaliteit gepaard met een andere verschuiving. In de afgelopen jaren ging de negatieve correlatie tussen aandelen en obligaties verloren. Vooral in 2022, toen beleggers zich zorgen maakten over stijgende rentes – en dus dalende obligatiekoersen – daalden aandelen aanzienlijk. Omgekeerd leidde de scherpe daling van de rente eind 2023 tot een krachtige opleving van de markten voor risicovolle activa, waarbij aandelen en obligaties samen in waarde stegen. De correctie van augustus daarentegen zag een hervatting van de tegengestelde bewegingen die we gewoon waren van deze twee activaklassen. De aandelenmarkten waren bezorgd over de plotselinge verslechtering van de Amerikaanse werkgelegenheid en de terugkeer van het risico op een recessie en daalden dan ook sterk. Omdat ze de mogelijkheid zagen van een versnelde renteverlaging door de Federal Reserve, stegen de obligatiemarkten aanzienlijk.
Deze verdere terugkeer naar de normaliteit heeft één voordeel: het geeft beleggers weer wat speelruimte op het gebied van allocatie, waarbij obligatiebeleggingen weer hun rol als veiligheidsbuffer kunnen spelen. In een tijd waarin de twijfels over de soliditeit van de Amerikaanse arbeidsmarkt toenemen, is dit een geruststellend vooruitzicht. In tegenstelling tot in 2022, het annus horribilis, hebben beleggers nu duidelijke veilige havens geïdentificeerd – door obligaties te overwegen, over te stappen van cyclische naar defensieve beleggingen en aandelen met een zichtbare groei – voor het geval het centrale scenario van de markten van een zachte landing voor inflatie en groei wordt ondermijnd. Ondertussen wachten we op een derde terugkeer naar de normale situatie: die van de waardering van small- en midcaps, die nog steeds historisch laag is vergeleken met die van largecaps.
