Door Enguerrand Artaz, Fund Manager, La Financière de l’Echiquier.
Een zachte landing. Op dat concept van langzamere economische groei zonder in een recessie te belanden, is de rally op de aandelenmarkten van de afgelopen maanden gestoeld. In combinatie met een scenario van een snel dalende inflatie weerspiegelt het de hoop dat we de grootste inflatieopstoot in veertig jaar en een van de hevigste verkrappingen van het monetaire beleid in mensenheugenis zonder brokken kunnen afsluiten. Die zachte landing duikt sinds enige tijd dan ook overal op: in bijna 20% van de artikelen bij Bloomberg van de afgelopen weken komt de term voor. Zoveel aandacht voor het begrip hebben we al niet meer gezien sinds … 2001 en 2007, aan de vooravond van de twee jongste ‘economische’ recessies die de Verenigde Staten hebben getroffen – de coronacrisis buiten beschouwing gelaten. Wijst dat erop dat de markten eerder overmoedig zijn dan rationeel optimistisch? Als we kijken naar de fundamentele factoren waarschijnlijk wel.
Heel wat indicatoren van de Amerikaanse economie hebben namelijk een niveau bereikt dat we alleen zien tijdens of net voor een recessie. Een willekeurige greep uit het aanbod: het percentage industriële sectoren dat nog groeit (30%), de terugval in het aantal bouwvergunningen (-40% in één jaar), de recentste peiling naar de bedrijvigheid in de verwerkende industrie van de Federal Reserve van Philadelphia of de voorlopende indicator van de economie die de Conference Board berekent. Als klap op de vuurpijl schat de Federal Reserve van New York op basis van de rente de kans op een recessie in de komende twaalf maanden het hoogst in sinds de jaren 1980.
Sommige factoren die erop wijzen dat de Amerikaanse economie relatief goed standhoudt, zijn bovendien gezichtsbedrog. Dat geldt met name voor de werkgelegenheid. Er komen weliswaar nog altijd veel banen bij – in januari meer dan verwacht – maar de structuur van de arbeidsmarkt verzwakt. Nieuwe banen zijn steeds vaker deeltijdcontracten. Daardoor stijgt het aandeel van deeltijdse werknemers in de totale beroepsbevolking. Ook die omkering van de dynamiek tussen voltijds en deeltijds werk is kenmerkend voor de periode die voorafgaat aan een recessie.
De vraag lijkt dus niet zozeer of de Verenigde Staten in een recessie verzeild zullen raken, maar wanneer. Op korte termijn lijken de aandelenmarkten, waarvan de waardering opnieuw boven het historische gemiddelde ligt, geen rekening te houden met een recessiescenario. De kans dat zich de komende maanden een correctie voordoet lijkt dan ook groot, te meer omdat de jongste inflatiecijfers, waaruit blijkt dat de inflatie langzamer afneemt dan verwacht, het scenario van snelle monetaire steun ondergraven. Op langere termijn vormt een recessie die enkele scheeftrekkingen in de economie rechtzet, de arbeidsmarkt afkoelt en de inflatie sneller doet dalen, waardoor de centrale bank opnieuw wat bewegingsruimte krijgt, volgens ons daarentegen het gezondste scenario voor risicovolle activa. De vraag is dan ook niet of u in de aandelenmarkten moet beleggen, maar wanneer.
