Thomas Planell, Beheerder – Analist DNCA Investments.
In de wereld van de derivaten wordt onderscheid gemaakt tussen de Europese en de Amerikaanse aankoopopties (calls).
De eerste zijn niet uitoefenbaar vóór de vervaldatum. De tweede, die trouw zijn aan de American way of life, kunnen gedurende de hele levensduur van het product worden gelicht. Omdat er niets gratis is op de markten, ook vrijheid niet, is een Amerikaanse optie dus meestal duurder. De koper van een call mag niet vergeten dat hij de prijs moet betalen voor de spreiding van de mogelijkheden. Hoe hoger de verwachte volatiliteit, hoe duurder de premie die moet worden betaald aan de verkoper van de optie.
De Vix- en Vstoxx-indexen geven aan wat op tijdstip ’t’ in de loop van de komende 3 maanden de marktprijs is van de verwachte volatiliteit voor de S&P500 en de Eurostoxx 50. Sinds de extreem lage niveaus rond half mei (12%) stijgen deze ‘angstindexen’ met twee punten over de week. Gewoon een normalisering? Of het begin van het einde van de risicobereidheid van de markten?
Beleggers wisten hun blik af te wenden van het Amerikaanse onvermogen om de Israëlische militaire doctrine onder controle te houden. Ze negeren het toenemende risico dat Oekraïne zal proberen de NAVO erbij te betrekken, als reactie op de recente verandering van het Russische standpunt. Poetin zou immers bereid zijn tot een staakt-het-vuren, waarmee zijn recente militaire vooruitgang wordt bevestigd.
Zullen ze hun blik ook afwenden van het (minder tragische) inflatiefront? Globaal genomen vertraagt de onderliggende component (bijna 4% in het Verenigd Koninkrijk, 3,6% in de Verenigde Staten, 2,9% in Duitsland en 2,4% in Japan) slechts zeer moeizaam. In de eurozone stegen de consumptieprijzen in mei trouwens meer dan verwacht (2,6%) zonder dat dit komt door de volatiele componenten energie en voeding. Globaal genomen ligt de inflatie ver boven de doelstellingen van de centrale banken, aan de vooravond van de theoretische renteverlagingen in het tweede halfjaar. De verbazingwekkende veerkracht van de ontwikkelde economieën tegen een van de heftigste renteverhogingsprogramma’s in de moderne geschiedenis verklaart een deel van de hardnekkige inflatie. Ze wakkert het debat aan over het niveau waarop de neutrale rente zich zou moeten bevinden (r*).
‘R-ster’ verwijst naar de theoretische beleidsrente waartegen een centrale bank de economie niet stimuleert of dwingt. Het is in zekere zin de helling van de weg die ervoor zorgt dat een auto een constante snelheid kan aanhouden zonder dat hij hoeft te remmen of het gaspedaal hoeft in te duwen.
De toename van de overheidstekorten, die zeker een grote rol heeft gespeeld in de weerstand van economieën tegen renteverhogingen, is volgens Christopher Wallen onhoudbaar. Het kan leiden tot een aanbod van schatkistcertificaten dat groter is dan de vraag, waardoor de uitgifteprijzen dalen en zo het door de Schatkist uitgekeerde rendement toeneemt. Deze week verliepen de aanbestedingen overigens in een eerder ongunstige context voor de grootste emittent ter wereld. Vanuit het IJslandse vuurland waarschuwde de FED-gouverneur dat het Amerikaanse belastingtraject opwaartse druk kan uitoefenen op de neutrale rente.
Stijging van de neutrale rentevoet, veroorzaakt door het overheidstekort dat de veerkrachtige economie en dus de inflatie ondersteunt in het licht van de renteverhogingen van de FED … De slang lijkt zijn eigen staart op te eten, zoals vaak in tijden van tegenstrijdigheid tussen budgettair en monetair beleid. De financiële handboeken leren ons dat het in deze configuratie moeilijker wordt om de richting van een munt te voorspellen. Sinds december 2022 evolueert de Dollar Index binnen een zijwaarts bereik van 5% (waaraan hij zich vandaag blijkbaar probeert te onttrekken langs boven). Hetzelfde geldt voor de euro, die tussen de 1,05 en 1,10 dollar schommelt.
In het nauw tussen CHIPS en IRA in het westen en China Reforms 2025 en China standards 2035 in het oosten worden de Europese leiders zich bewust van tegenspoed. Emmanuel Macron moedigt zijn partners aan om niet te wachten tot de tragische afloop van de situatie om hun Europese aankoopoptie uit te oefenen: de financiering van veiligheid en defensie verdubbelen, voorrang geven aan continentale sectoren. Enrico Letta droomt van een Nasdaq en een pan-Europees spaarproduct op lange termijn. Christian Noyer betreurt de obstakels voor de inzet van kapitaal richting transitie.
Europa droomt en schrijft (het beitelt als enige de doelstellingen voor koolstofreductie in het steen van zijn wetgevingscorpus). Maar als het op actie aankomt, duurt het proces verschrikkelijk lang. Binnenkort hebben we China geen lessen meer te leren op het gebied van emissies, omdat het land een voorsprong op ons heeft in het gebruik van zonne- en windenergie. Die piekt op enkele honderden gigawatt per jaar, terwijl wij slechts enkele tientallen installeren.
Voor het eerst sinds de epidemie daalt de Chinese CO2-uitstoot: -3% in maart.
Natuurlijk is de terugval van de staalproductie (de bouwmarkt is een van de belangrijkste afzetmarkten) als grote uitstootbron (wereldwijd 3,3 miljard ton per jaar) niet vreemd aan die daling. De opvering van de waterkrachtproductie met 20% maakte het bovendien mogelijk om de vraag naar thermische steenkool te beperken. Maar het groeiende aandeel van zonne-energie in de mix is nu onmiskenbaar.
In onze minder gesubsidieerde organisatie verhoogt de stijging van de gewogen gemiddelde kapitaalkost met 1% de totale kost van een windmolenproject met 20%. Zo kan een dikke streep worden getrokken door de hypotheses van een halvering van de kosten van een koolstofvrije waterstofproductie ($ 40 per miljoen Britse thermische eenheden vandaag) … tenzij deze energie-intensieve sector wordt gevoed met kernenergie, waar Duitsland en Oostenrijk nog altijd tegen gekant zijn. In de zoektocht naar een koolstofvrije productie van het meest voorkomende en lichtste chemische element in het gekende universum zitten we met een achterstand. Tussen de beloofde kapitalen, effectief voorziene capaciteiten en het opstarten van geplande werven is er momenteel geen enkele reden om meer dan 2 miljoen ton te verwachten in 2030, tegenover een doelstelling van 10 miljoen.
Ondertussen is het kostenconcurrentievermogen van Chinese fotovoltaïsche cellen en batterijen overweldigend. Onze auto-industrie, met China getrouwd in voor- en tegenspoed, kan niet zo goed beschermd worden als die van de Verenigde Staten, die de douanerechten op de invoer van Chinese elektrische voertuigen heeft verdubbeld. De vergelijking wordt steeds complexer … hoe kunnen we de verplichting om de lagere bevolkingsklassen toegang te bieden tot de goedkope elektrische vervoermiddelen die China aanbiedt, verzoenen zonder de binnenlandse afzetmarkten van onze constructeurs te verzwakken, terwijl we tegelijkertijd het belastingniveau vinden dat geen Chinese reactie op onze export teweegbrengt? Bestaat er een ideaal punt dat de elementen van de vergelijking in evenwicht brengt, zoals de r-ster? Moge deze ster op ons schijnen “zodat iedereen op een dag zijn eigen ster kan terugvinden”, zoals het personage van Saint-Exupéry hoopt, wiens 80e verjaardag van zijn overlijden dit jaar wordt herdacht.
