Clément Inbona, Fund Manager, La Financière de l’Echiquier.
Na vijf kwartalen waarin de groei in de eurozone stagneerde en binnen een smalle bandbreedte van -0,1% tot +0,1% bleef steken, gloort in het voorlopige cijfer over het eerste kwartaal van 2024 een straaltje licht aan het einde van de tunnel. Met 0,3% groei in de periode van januari tot maart lijkt er eindelijk zicht op beterschap. Er zijn ook steeds meer redenen om daarin te geloven.
Sinds januari ligt de door Citigroup berekende economische verrassingsindicator voor de eurozone opnieuw op positief terrein, een teken dat de consensusverwachtingen van economen te pessimistisch zijn in verhouding tot de daadwerkelijk gemeten cijfers. Dat in de Verenigde Staten sinds enkele weken precies het tegenovergestelde gebeurt en de cijfers systematisch teleurstellen, verleent die situatie extra glans.
Ook op inflatievlak verrast de realiteit in positieve zin: de cijfers vallen in de eurozone lager uit dan verwacht, terwijl in de Verenigde Staten de inflatie hardnekkiger blijkt dan economen hadden voorspeld. De Europese Centrale Bank (ECB) heeft dan ook voldoende ruimte om het monetaire beleid te versoepelen en zegt openlijk dat ze overweegt om de rente in juni een eerste maal te verlagen. De Amerikaanse Federal Reserve (Fed) liet tijdens haar laatste vergadering haar beleid daarentegen ongemoeid, zonder uitzicht op een snelle renteverlaging. Als de ECB eerder dan de Fed de rente zou verlagen, zou haar monetaire beleid sterker afwijken van dat van de VS dan ooit tevoren.
Hoe paradoxaal het ook mag lijken, ondanks een ongezien sterke verkrapping van het monetaire beleid en ondermaatse groei blijft de werkloosheid overal in de eurozone historisch laag, terwijl de recentste cijfers uit de VS verontrustend hoog zijn. In één jaar tijd is de werkloosheid in de Verenigde Staten met 0,5% toegenomen. De totale werkloosheid is er weliswaar lager dan in de eurozone, maar een verzwakkende arbeidsmarkt is de voorbode van afnemend vertrouwen en sputterende consumptiebestedingen. Die verschillende ontwikkeling heeft vooral te maken met de rigidere arbeidsmarkt in Europa, waardoor schommelingen meer dan elders worden uitgevlakt: een voordeel wanneer de economie vertraagt, maar een remmende factor in tijden van groei.
Tot slot kan Europa, dat sterk afhankelijk is van de export, ook profiteren van de aantrekkende wereldhandel. De OESO, het IMF en de Wereldhandelsorganisatie verwachten dat die in 2024 en 2025 sterk zal opleven en een positieve bijdrage zal leveren aan de groei in de eurozone, terwijl de wereldhandel vorig jaar een negatief effect had.
In juni trekken de burgers van Europa naar de stembus om nieuwe vertegenwoordigers in het Europees Parlement te kiezen. De peilingen voorspellen weliswaar winst voor rechts en extreemrechts, maar stellen toch geen bruuske ommekeer van de politieke koers van de Unie in het vooruitzicht. In de Verenigde Staten, daarentegen, kan de nog steeds uiterst onzekere uitslag van de presidentsverkiezingen een radicale bocht inluiden als Trump opnieuw aan de macht zou komen.
Na een lange periode van somberte klaart de economische hemel boven de eurozone stilaan op. De verbeterde stemming dringt ook door tot de financieel analisten, die de winstverwachtingen voor bedrijven sterker beginnen op te trekken. Dat is goed nieuws voor de lange tijd onderbelichte aandelen uit de eurozone.
