Al meer dan eens heeft Groot-Brittannië aan de rand van de afgrond zijn veerkracht getoond. Doet het dat in 2024 opnieuw ?
Alexis Bienvenu, Fund Manager, La Financière de l’Echiquier.
Te oordelen naar de jongste peilingen naar de economische bedrijvigheid alvast wel: de drie voornaamste indicatoren van het economische sentiment – voor de dienstensector, de verwerkende industrie en de bouw – lagen in maart voor het eerst sinds juni 2022 alle drie boven de 50, het getal dat de grens aangeeft tussen groei en krimp. Maar het scheelde niet veel: de inkoopmanagersindex voor de dienstensector heeft met 53,1 nog een comfortabele marge, maar de verwerkende industrie (50,3) en de bouw (50,2) gingen met de hakken over de sloot. Niettemin is het positieve cijfer in elk van de drie sectoren een krachtig signaal, zeker in vergelijking met de eurozone, waar dezelfde indicatoren een stuk lager uitkomen: respectievelijk op 51,5, 46,1 en 42,4, vooral door toedoen van Duitsland met 50,1, 41,9 en zelfs maar 38,3 voor de bouw !
De lichte recessie van de twee laatste kwartalen van 2023 lijkt dus voorbij, terwijl Duitsland dieper wegzinkt en Frankrijk regelmatig zijn prognoses naar beneden moet bijstellen. Toch is er ook in het VK aan problemen geen gebrek. Het land kampt sinds 2022 met name met de grootste stakingsgolf in tien jaar. En de treinbestuurders zijn vorige week aan een nieuwe staking begonnen, dus de sociale rust is nog niet teruggekeerd. Werknemers eisen hogere lonen vanwege de al twee jaar voortwoekerende inflatie. Ook andere landen worstelen daarmee, maar het VK kent toch nog steeds meer inflatie dan zijn voornaamste handelspartners. In februari bedroeg ze bijvoorbeeld nog 3,4%, terwijl ze in de eurozone al was teruggevallen naar 2,6%.
De kans is echter reëel dat de inflatiezorgen van de Britten binnenkort van de baan zijn. De Britse centrale bank verwacht namelijk dat de inflatie al in het tweede kwartaal van 2024 onder de 2% duikt. Daarmee lijkt het pad geëffend naar een renteverlaging rond de zomer, net zoals in de eurozone. Het enige verschil is dat de Bank of England niet wordt geplaagd door botsende visies tussen landen en daardoor mogelijk wat voorspelbaarder is. Zij heeft ook een langere weg te gaan dan de eurozone, want de herfinancieringsrente bedraagt in het VK 5,25%, tegen 4,50% in de eurozone. Reden te meer om in te grijpen.
De groei, de inflatie en zelfs de vastgoedmarkt vertonen dus duidelijk beterschap, maar dat betekent niet dat er geen obstakels op de weg liggen. Met name de politiek kan roet in het eten strooien. Hoewel de Conservatieven al veertien jaar aan de macht zijn – wat de indruk van stabiliteit wekt, maar in werkelijkheid een grote volatiliteit van het bestuur verhult, denk maar aan de onstuimige passage van Boris Johnson als premier – schatten de peilingen hun overwinningskansen laag in bij de parlementsverkiezingen, die vóór januari 2025 zullen plaatsvinden, waarschijnlijk in oktober van dit jaar. De regering-Sunak heeft koning Charles’ onderdanen niet weten te overtuigen. Later dit jaar volgt daardoor mogelijk een ruk naar links, die nieuwe economische verrassingen met zich mee kan brengen.
Voor het echter zover is, zal het Verenigd Koninkrijk naar verwachting een dynamiek laten zien waar veel grote Europese landen bij verbleken. Is de Brexit dan verteerd? Verre van, zeker nu de nieuwe douanecontroles op de invoer in Europa, die al vijfmaal werden uitgesteld, naar verwachting zullen ingaan op 30 april. Dit zal gepaard gaan met nieuwe heffingen. Bloomberg, dat weliswaar bekendstaat als een groot tegenstander van de brexit, heeft in januari 2023 uitgerekend dat de brexit in zijn totaliteit meer dan 100 miljard euro per jaar kost. Dat toont weer maar eens de veerkracht van Groot-Brittannië: ondanks die molensteen – waarvan volgens de peilingen vandaag een meerderheid van de Britten zou betreuren hem ooit te hebben omgehangen – heeft het op middellange termijn betere vooruitzichten dan het Duitse vlaggenschip van de eurozone. Long live the Kingdom !
