Over het algemeen verwijst private equity naar investeringen in aandelen of obligaties uitgegeven door niet-beursgenoteerde bedrijven. Bedrijven die gespecialiseerd zijn in private equity kunnen worden onderverdeeld in verschillende categorieën, afhankelijk van hun investeringsstrategie en het soort doelen dat ze willen bereiken.
Verschillende strategieën
Deze omvatten met name:
- Durfkapitaal: investeert in jonge bedrijven, soms zelfs start-ups. Durfkapitaalfondsen zijn vaak gespecialiseerd in een specifieke activiteit (zoals biotechnologie, software, enz.) waarin ze industriële en commerciële kennis hebben ontwikkeld waarmee ze veel toegevoegde waarde kunnen creëren op strategisch en operationeel niveau.
- Groeikapitaalfondsen: deze investeren in meer mature niet-beursgenoteerde bedrijven op het moment dat ze een grootschalige strategische operatie overwegen, zoals een overname, een groot investeringsproject, de lancering van een nieuw product of een nieuwe dienst, enz. Wanneer de aandeelhouders van een privébedrijf niet over de nodige middelen beschikken om de ontwikkelingsprojecten van het bedrijf te financieren, kunnen ze beslissen om het kapitaal open te stellen voor private-equityfondsen. Deze beleggers zijn bereid om te beleggen in aandelen die illiquide zijn omdat ze niet op een beurs genoteerd staan. In ruil daarvoor zullen ze een hoger rendement eisen dan een vergelijkbaar beursgenoteerd bedrijf.
- Buy-outfondsen kiezen ervoor om alle aandelen van een bedrijf te kopen. Meestal lenen deze fondsen geld om de overname te doen, wat bekend staat als een “leveraged buy-out”. Als de overname wordt uitgevoerd met de hulp van het management van het bedrijf, staat het bekend als een “management buy-out”. De bedrijven die het doelwit zijn, zijn over het algemeen volwassen bedrijven met stabiele kasstromen die de overnemer in staat stellen om de door de overname ontstane schulden terug te betalen.
Andere verschillen
Er zijn vele andere private equity-strategieën: vastgoed, infrastructuur, energie, speciale situaties (”distress fondsen” die investeren in noodlijdende bedrijven), enz., tot aan dakfondsen die investeren in andere fondsen voor diversificatiedoeleinden en om te profiteren van de expertise die door anderen is ontwikkeld.
Het is echter belangrijk om de betrokkenheid van participatiemaatschappijen te onderscheiden van die van business angels en, meer recent, van deelnemers aan crowdfunding. Deze verschillende investeerders hebben heel verschillende doelstellingen, beschikken over heel verschillende middelen en kunnen op heel verschillende manieren betrokken zijn bij het beheer van de onderneming waarin geïnvesteerd wordt.
Business angels steunen jonge bedrijven waarbij ze niet alleen geld proberen in te brengen, maar ook hun professionele ervaring en contacten.
Met crowdfunding kan iedereen zeer kleine bedragen investeren om een project van sociale, economische, culturele of andere waarde te ondersteunen. Vaker wel dan niet is de verwachte winstgevendheid van het project niet de primaire motivatie voor investeerders. Hoewel deze twee vormen van investering gericht zijn op niet-beursgenoteerde bedrijven, vallen ze niet onder het begrip private equity in strikte zin.
