Michel Saugné, CIO en Enguerrand Artaz, Beheerder, La Financière de l’Échiquier (LFDE).
Op de markten, net als bij het boksen, kan de psychologie op een verrassende manier veranderen. Aan de ene kant van de ring staan de Verenigde Staten, met een ijzersterke groei, een nooit verzadigde consument, hooggespannen verkiezingsverwachtingen en een beleid dat, hoe onzeker ook, in de eerste plaats gericht zal zijn op het beschermen van de Amerikaanse belangen. Aan de andere kant Europa, met een zwakke groei, huishoudens die meer sparen dan consumeren en een onrustige politieke context, tussen de instabiliteit in Frankrijk en de komende Duitse verkiezingen. Op papier ziet de wedstrijd er des te onevenwichtiger uit, gezien de duidelijke resultaten van de eerste ronde: in 2024 steeg de S&P 500 voor een belegger in euro’s met 33,6%, tegenover 9,6% voor de Stoxx Europe 600.
Een dergelijk trackrecord, gekoppeld aan de enorme kloof tussen de twee zones in termen van economische achtergrond, moedigt veel marktspelers natuurlijk aan om de onbetwiste dominantie van de Verenigde Staten te blijven zien. Voor de Amerikaanse vechter is de weg echter geplaveid met valkuilen. De meest voor de hand liggende is Donald Trump. Hoewel de gewenste maatregelen van de nieuwe president bedoeld zijn om de macht van de Nieuwe Wereld verder te vergroten, kunnen de neveneffecten van hogere invoerheffingen, de massale deportatie van arbeidsmigranten en drastische bezuinigingen op overheidsuitgaven de goed geoliede machinerie van de Amerikaanse economie overhoop halen. En de Amerikaanse economie is niet zonder zwakke punten. Vooral de arbeidsmarkt blijft verslechteren. Sinds enkele maanden is de stijging van de werkloosheid in toenemende mate te wijten aan het directe verlies van banen. We moeten goed in de gaten houden of deze trend doorzet, want de soliditeit van de Amerikaanse consumentenbestedingen hangt nu in grote mate af van het behoud van inkomen uit arbeid. De gezondheid van de banenmarkt is des te crucialer omdat de aandelenmarkten, met hun zeer hoge waarderingen en zeer optimistische beleggershouding, anticiperen op een perfect economisch scenario. De asymmetrie is daarom onaantrekkelijk aan de andere kant van de Atlantische Oceaan: hoewel de economische situatie momenteel solide is, zijn er weinig goede verrassingen te verwachten en de kleinste hik zou kunnen leiden tot een aanzienlijke inkrimping van de waarderingsmultiples.
Europa biedt het tegenovergestelde beeld. Tegen de achtergrond van een middelmatig economisch momentum en politieke instabiliteit heeft het pessimisme over Europese activa een historisch hoogtepunt bereikt. Dit wordt weerspiegeld in het recordverschil in waardering tussen Europese en Amerikaanse aandelen. Het is duidelijk dat de vooruitzichten niet rooskleurig zijn, met een zeer zwakke groei in 2025 en het risico van hogere Amerikaanse invoerheffingen. Maar juist omdat er weinig licht aan het einde van de tunnel is, zouden positieve verrassingen een grote impact kunnen hebben. Een einde aan het Russisch-Oekraïense conflict, een ambitieuze fiscale stimulans in Duitsland, hernieuwde politieke stabiliteit in Frankrijk, een versnelde renteverlaging door de Europese Centrale Bank, een herstel in China… geen gebrek aan min of meer onwaarschijnlijke maar niet onmogelijke hypotheses. In tegenstelling tot de Verenigde Staten is de asymmetrie in Europa dus gunstiger: als de economie traag is, zijn er weinig onaangename verrassingen te verwachten en het minste goede nieuws kan leiden tot een duidelijke verbetering van het sentiment en een aanzienlijke opleving van de aandelenmarkten.
Het is voor beleggers uiteraard geen kwestie van naïef dromen over een wonderbaarlijke verandering in het leiderschap, maar het gaat daarentegen om een hernieuwd geloof in de grondreflex van het contrair beheer, dat in de afgelopen twee jaar in verval was geraakt: winst durven nemen op wat iedereen koopt en diversifiëren waar niemand anders durft te beleggen.
