Editorial van de maand door Alexis Bienvenu, Beheerder, La Financière de l’Echiquier.
De verkiezing van Donald Trump wakkert het vuur op alle fronten aan. Op de markten zijn de Amerikaanse aandelen sinds de verkiezing met meer dan 5%1 gestegen, terwijl de wereldindex exclusief Amerikaanse aandelen met meer dan 1% is gedaald (in dollars). En de dollar stijgt ten opzichte van vrijwel alle valuta.
Maar deze wereldwijde bewegingen verbleken bij de explosies die thuis hebben plaatsgevonden, waar we de wind van de Trump-revolutie direct voelen. Niet alleen Tesla, dat – geëlektrificeerd door de participatie van Elon Musk in het presidentiële team – een sprong van 37% maakte. Belangrijker voor de economie als geheel is dat de grote banken met meer dan 15% zijn gestegen.
De reden is simpel: Trump belooft in het algemeen om de regelgeving terug te schroeven. Hoewel hij tot nu toe niets specifieks heeft gezegd over financiën, verwacht de markt een vermindering van de prudentiële beperkingen voor banken. In een maximalistische hypothese zouden we zelfs kunnen zien dat er brandhout wordt gemaakt van een deel van wat overblijft van de regelgeving die werd ingevoerd in de nasleep van de financiële crisis van 2008, samengebracht in de Dodd-Frank Act die in 2010 werd aangenomen. Deze wet verscherpte het toezicht op banken en dwong hen om meer reserves opzij te zetten om crises af te wenden en de risico’s op de markten te beperken. Maar tijdens zijn eerste termijn in 2018, drukte Trump een wet door die deze beperkingen versoepelde.
De banken zelf, of in ieder geval hun aandeelhouders, kunnen uiteraard alleen maar blij zijn met de hoop op verdere versoepeling, maar zal de Amerikaanse economie er echt beter van worden? Op korte termijn is het mogelijk dat de kredietverstrekking en investeringen in de economie gestimuleerd worden. Maar op de lange termijn dreigt de vernietiging van de door Dodd-Frank opgezette “firewalls” de economie kwetsbaarder te maken. De recente episode van de regionale bankencrisis bewijst dit. Sommige kleine en middelgrote banken, die door de Trump-hervorming van 2018 van bepaalde beperkingen waren verlost, zagen hun soliditeit bedreigd door de gevolgen van de rentestijging begin 2023. Vier van hen gingen failliet. Gelukkig bleef de schade beperkt met de hulp van de Amerikaanse megabanken en de Fed. En in een eindeloze slingerbeweging werd het toezicht op kleinere banken weer opgevoerd.
Heeft Trump de les geleerd van deze crisis, die hij indirect in de hand heeft gewerkt met zijn hervormingen van 2018? In een tijd waarin hij alleen maar zweert bij deregulering, is dat twijfelachtig. Laten we hopen dat hij niet te ver die kant op gaat, want als hij dat wel doet, zullen de andere economieën in de wereld gedwongen worden om zijn voorbeeld te volgen, of het risico lopen hun concurrentievoordeel aan de Amerikaanse banken te verliezen. De gouverneur van de Banque de France heeft gereageerd door een programma te schetsen om het bankentoezicht2 aan te passen met als doel het te “vereenvoudigen”. Toegegeven, dit betekent niet officieel een versoepeling. Maar in ieder geval een stap in de richting van meer ademruimte binnen het reguleringskorset. Dit is zeker een heilzame stap voor de Europese concurrentiekracht – paradoxaal genoeg dankzij Trump! Maar de Amerikaanse deregulering mag niet te ver gaan. Anders zou de Europese “vereenvoudiging” onvoldoende blijken om de nieuwe Amerikaanse financiële vuurkracht het hoofd te bieden.
Het beleid van “slash-and-burn” in de regelgeving, net als dat van “drill, baby, drill”3, zal dus zeker effectief zijn om het begin van de ambtstermijn van Trump II te laten sprankelen. En misschien zelfs nuttig voor Europa. Maar niet voor een onbepaalde verlenging van het vreugdevuur, dat zou alleen maar een hoopje as achterlaten.
1 Per 27.11.2024
2 Voor een realistische vereenvoudiging: enkele knopen doorhakken in de Europese bankregelgeving, 26.11.2024
3 “Drill, baby, drill” : de slogan van voorstanders van de winning van fossiele brandstoffen in de Verenigde Staten.
