Editorial van de maand door Alexis Bienvenu, Beheerder, La Financière de l’Echiquier.
Een beschaving die vierduizend jaar oud is, kan zich de luxe van tijd veroorloven om aan macht te winnen. China – dat sinds de economische heropening na de Covid wordt geconfronteerd met trage groei, een diepe vastgoedcrisis en een gebrek aan consumentenvertrouwen – zakte weg in een economische en beursmalaise tot het plotseling, in dit toepasselijk genaamde Jaar van de Draak, alle hens aan dek riep. Eind september – in nauwelijks drie dagen en strategisch vlak vóór de traditionele Chinese Gouden Week waarin de oprichting van het communistische regime wordt gevierd – kondigden de autoriteiten een salvo van maatregelen aan om de economie te ondersteunen. Deze maatregelen veroorzaakten een beursrally van bijna 25% in één week op de lokale aandelenmarkten, waarvan Chinese aandelenstrategieën zoals die beheerd door La Financière de l’Échiquier (LFDE), die van de ene dag op de andere weer in de schijnwerpers kwamen te staan, volop profiteerden. De vlam sloeg over naar de westerse markten, waar bepaalde aandelen die gelinkt zijn aan de Chinese economie, indruk maakten.
Het moet gezegd dat dit plan een krachtig plan is, in tegenstelling tot de maatregelen van de afgelopen twee jaar. Het is immers niet alleen een monetair plan. Het omvat vijf elkaar versterkende componenten: monetair, bancair, onroerend goed, budgettair en financieel – zelfs een communistisch regime heeft de plicht om de aandelenmarkten te verwennen omdat die een essentieel onderdeel zijn van een economische macht!
Bovendien is dit plan daadkrachtiger dan eerdere reddingsplannen, vooral in vergelijking met het gigantische plan van november 2008, dat vooral gericht was op de bouw van infrastructuur. De inflatie die daarop volgde en de vastgoedzeepbel die hierin een katalysator vond, veroorzaakten onevenwichtigheden waarvan sommige – met name de vastgoedexcessen – aan de basis liggen van de huidige problemen.
Om deze belangrijke ommekeer te bewerkstelligen, had China de onvrijwillige hulp van zijn concurrenten nodig. In het bijzonder die van de Verenigde Staten, die het land in staat stelden om twee dingen te doen. Ten eerste, door een tarievenoorlog te ontketenen onder president Trump, dwongen ze China om zijn economische prioriteiten te herzien. Nu China zijn export gedeeltelijk belemmerd ziet, net als sommige van zijn strategische importen zoals de meest geavanceerde elektronische componenten, kon het land zich niet langer tevreden stellen met de ontwikkeling van zijn export om te groeien. Het was dan ook des te dringender om de binnenlandse consumptie te stimuleren, een aspect dat het aangekondigde plan direct aanpakt. Bovendien hebben de aankondigingen van monetaire versoepeling door de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed) op 18 september China in staat gesteld zijn belangrijkste rentetarieven te verlagen zonder het risico te lopen zijn munt te veel te verzwakken ten opzichte van de dollar, die uiteindelijk de ondersteuning zou verliezen die wordt geboden door de hoge Amerikaanse rentetarieven. Het is misschien geen toeval dat de Chinese aankondigingen enkele dagen na de renteverlaging van de Fed kwamen, in plaats van ervoor.
Als geduldige waarnemer van de veranderingen in de Westerse wereld kon China niet anders dan leren van het economische wel en wee van zijn concurrenten-klanten. Door dit te doen, biedt het op zijn beurt hulp – zij het ongewild – aan een deel van de westerse economie, en met name aan die van Europa, die afhankelijk is van de Chinese. Maar als het land, ondanks de concurrentie van India en de ambitie van de Verenigde Staten, nog een stapje hoger wil komen, moeten er snel nieuwe hervormingen worden doorgevoerd, met name om de dalende demografische trend aan te pakken. Alleen dan kan het jaar van de “houten draak” het decennium inluiden dat leidt tot de “vuurdraak” in 2036 en de belangrijke mijlpaal van het honderdjarig bestaan van de Volksrepubliek China in 2049. Gezien het huidige voorbeeld is er weinig twijfel dat de draak zal stoppen met vuurspuwen – of het uitspugen van helend water, zoals de lokale gewoonte is.
